موسیقی بی کلام گیتار الکتریک Electric Guitar

گیتار الکتریک (Electric Guitar) یک ساز زهی است که با دیگر سازهای زهی یک تفاوت اصلی دارد و آن هم برقی بودن این ساز است. یعنی صدای تارهای گیتار الکتریک به واسطه تقویت‌کننده‌های الکتریکی تولید می‌شود. مدل‌های معمولی این ساز دارای 6 تار هستند اما برخی مدل‌های دیگر آن نیز وجود دارند که تا 12 تار دارا هستند.

ساز گیتار معمولاً به خاطر قابلیت تک‌نوازی‌ منحصر به فرد می‌باشد. اولین مدل گیتار الکتریک در سال 1931 میلادی توسط جورج بوچمپ (George Beauchamp) آمریکایی با نام Frying Pan یا ماهیتابه تولید شد. اما به خاطر کمبود محدوده تولید صدا و به منظور تفکیک‌پذیری صدای آن از صدای دیگر سازها، چند سال بعد مدل‌های تقویت شده از گیتار الکتریک نیز ساخته شد.

به خاطر نوع صدای نسبتاً خشن و الکتریکی بودن صدای تولید شده، بیشترین کاربرد این ساز در ساخت آهنگ‌های الکترونیکی مثل راک، متال، جاز، هیپ هاپ و بلوز است. شاید حتی بتوان ادعا کرد که این سبک‌های موسیقی به خصوص سبک متال، راک و بلوز به واسطه چنین سازی ابداع شدند؛ چرا که عنصر اصلی تمامی این سبک‌ها گیتار الکتریک است.

اولین حضور پررنگ این ساز در صنعت موسیقی، در اواسط قرن بیستم و در بیشتر موزیک‌های سبک راک اند رول (Rock and Roll) آمریکا بود. معمولاً گیتارهای الکتریک در دو نوع توپر و توخالی ساخته می‌شوند. از نوع توپر غالباً برای آهنگ‌های راک و متال و از نوع توخالی به منظور ساخت آهنگ‌های سبک جاز استفاده می‌شود.

این ساز زیبا و دوست داشتنی در آهنگ‌های متفاوتی به کار برده شده است. یکی از این سبک‌ها موسیقی بی کلام گیتار الکتریک است که به نوبه خود طرفداران زیادی دارد. جیمی هندریکس (Jimi Hendrix) و جف بک (Jeff Beck) از جمله اسطوره‌های موسیقی گیتار الکتریک هستند. با رسانه جاست موزیک در معرفی و انتشار این مجموعه‌های موسیقی همراه باشید.