یوهانس برامس: مجموعه بهترین آهنگ ها و مهم ترین آثار Brahms The Essentials

قطعات ضروری یا ملزومات برامس (Brahms The Essentials) مجموعه ای است شامل مهم ترین، برترین و بهترین آثار و آهنگ های یوهانس برامس (Brahms) که در سال 2017 توسط دویچه گرامافون (Deutsche Grammophon) نیز منتشر شده است.

این مجموعه ارزشمند و فاخر، شامل 25 قطعه موسیقی کلاسیک از پیانیست، رهبر ارکستر و آهنگساز آلمانی دوره رمانتیک، یوهانس برامس (Johannes Brahms) میباشد که با کیفیت بالا (Flac و MP3 320kbps) آماده شده است.

علاوه بر این در جاست موزیک، مجموعه های دیگر ملزومات (The Essentials) از هنرمندان دیگر (تحت لیبل دویچه گرامافون) را نیز آماده کرده ایم.

برای مشاهده جزئیات بیشتر، دانلود و پخش آنلاین در ادامه همراه رسانه موسیقی بی کلام جاست موزیک باشید.

یوهانس برامس Johannes Brahms

برامس در شهر هامبورگ و در خانواده‌ای لوتریانیست متولد شد. وی بیشتر زندگی حرفه‌ای خود را در وین گذراند. برامس آثار متنوعی برای ارکستر سمفونیک، ارکستر مجلسی، پیانو، ارگ، گروه کر و آواز آهنگسازی کرد. وی که پیانیستی چیره‌دست بود، بسیاری از آثارش را خودش برای اولین بار به اجرا گذاشت. او با برخی از نوازندگان برجسته زمان خود مانند کلارا شومان و یوزف یواخیم همکاری داشت که هر سه، دوست صمیمی نیز بودند.

برامس پیرو سبک بتهوون و ستایشگر باخ بود و آثارش ادامه موسیقی دوره کلاسیک و رمانتیک شناخته می‌شود. با آنکه برامس در پایانی‌ترین دوره رمانتیک جای دارد، اما وی را کلاسیک‌ترین آهنگساز این دوره به‌شمار می‌آورند. برامس پیرو فرم کلاسیک و ارایه دهنده یک موسیقی مطلق بدون وابستگی به هر ایده غیر موسیقایی بود.

وی کارهای بسیاری از معاصرانش را «تکنیک‌های پوچ نمایشی» قلمداد می‌کرد و مردود می‌دانست، به‌ همین دلیل سبک کلاسیک خود را نوعی مقابله با افراطی‌گری رمانتیک‌ها قرار داده بود. برامس با آنکه نماینده جناحی سنت‌گرا و «موسیقی جدی» بود، اما استقبال زیاد در رپرتوار کنسرت‌های مدرن امروزی از آثار وی نشان می‌دهد که نه تنها نسبت به آن واکنشی منفی ندارند، بلکه بسیار مورد تحسین نیز قرار می‌گیرند، از این حیث می‌توان برامس را آهنگسازی دانست که موسیقی‌اش برای هر دو جناح کلاسیک و رمانتیک، راضی‌کننده بوده‌است.

هم‌اکنون بسیاری از آثار وی به رپرتوار اصلی در کنسرت‌های مدرن تبدیل شده‌است. برامس یک کمال‌گرایِ سازش‌ناپذیر بود که برخی از آثار خود را نابود کرد و برخی دیگر را نیز منتشر نکرد.

سبک برامس اگرچه در فرم کلاسیک قرار داشت، اما وی به‌ عنوان نسل سوم از سال‌های آخرین دوره رمانتیک، به اتفاق واگنر، سازبندی و ارکستراسیون را به حد کمال رساندند. برامس از هارمونی گسترده‌ای بهره می‌گرفت و از رنگ‌آمیزی‌های جدیدی در ارکستر استفاده می‌کرد. او در تصنیف سمفونی‌هایش از لحاظ فرم، مدت و حجم، تحت تأثیر بتهوون، اما موسیقی وی فاقد فیگورهای ریتمیک مرسوم در آثار بتهوون بود، به‌همین دلیل آثار او لحن و بیانی تغزلی دارد که آن را بیشتر به آثار فرانتس شوبرت شبیه می‌دانند. از همین رو، هر چهار سمفونی او دارای ارزش زیاد و یکسانی در کنسرت‌های امروز به‌شمار می‌آیند.

سبک موسیقی یوهانس برامس را همتایان وی و همچنین نویسندگان بعدی، هم به‌ عنوان یک سنت‌گرا و هم به‌ عنوان یک نوآور ارزیابی کردند. موسیقی او کاملا در ساختارها و تکنیک‌های آهنگسازی استادان موسیقی دوره کلاسیک ریشه دارد و این در حالی که بسیاری از معاصرانش، موسیقی وی را بیش از حد آکادمیک می‌دانستند. تکنیک‌ها و روح آثار برامس با تحسین آهنگسازان بعدی مانند آرنولد شونبرگ و ادوارد الگار قرار گرفت. موتیف‌های رمانتیک و عمیقا عاشقانه وی که در ساختارهای دقیق آثارش نهفته بود، برای بسیاری از نسل‌های بعدی موسیقی، نقطه آغاز و الهام‌بخش بود.